czub

czub I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -a, Mc. czubbie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'fryzura z uniesionymi nad czołem włosami, mająca postać koka (u kobiet) albo sterczącego dłuższego pasma (lub kępy) zostawionego na wystrzyżonej głowie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czuby punkowców. Ja bym się nie odważyła z takim czubem, jak ty. (Red. Sz) . {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'u zwierząt: wyrastająca na głowie kępka sierści lub piór': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czub perkoza, kakadu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}to samo co czubek I w zn. 1.: Czub buta. {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}czub II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIIa, Mc. czubbie, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}zgr. od rz. czubek II: Wiedzą, że byłam w sanatorium, i pewnie uważają mnie za czuba. (Ros. PN) {{/stl_7}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}brać się – wziąć się za łby [czuby, włosy, bary]; dymi się [i syn.] {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}z czuba; mieć w czubie; z czubem {{/stl_7}}